Κεφτριαξόνη Νατρίου Κόνις Ενέσιμη 1.0g

Αντιβιοτικά φάρμακα ιατρικής 1.0g εγχύσεων σκονών νατρίου Ceftriaxone

ΣΥΝΘΕΣΗ:

Κάθε φιαλίδιο περιέχει:
Νάτριο Ceftriaxone (αποστειρωμένο)
αντίτιμο με το ceftriaxone 1 γ

ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΗ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ:
Το 20.1.1. Ευρέα και μέσα αντιβιοτικά φάσματος

ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Το Ceftriaxone είναι μια κεφαλοσπορίνη ευρύς-φάσματος με μια μακροχρόνια ημιζωή αποβολών πλάσματος περίπου 8 ωρών στους κανονικούς ενηλίκους.
Αντιμικροβιακό σχεδιάγραμμα
(Η τεχνητή ευαισθησία δεν υπονοεί απαραιτήτως τη σε ζώντα οργανισμό αποτελεσματικότητα).
Το τεχνητό φάσμα της δραστηριότητας του ceftriaxone καλύπτει:
(α) Gram-positive οργανισμοί:
Στρεπτόκοκκος pneumoniae, στρεπτόκοκκος ομάδα Α (συμπεριλαμβανομένου του στρεπτοκόκκου - pyogenes), στρεπτόκοκκος ομάδα Β (συμπεριλαμβανομένου του στρεπτοκόκκου αγαλακτίες), στρεπτόκοκκος viridans, στρεπτόκοκκος bovis (ομάδα Δ), σταφυλόκοκκος - χρυσός (methicillin ευαίσθητο). Peptostreptococcus SP., και clostridium SP.
Σημείωση: Ο methicillin-ανθεκτικός σταφυλόκοκκος SSP είναι ανθεκτικός στο ceftriaxone. Ο εντερόκοκκος faecalis, το faecium εντεροκόκκων και η λιστερία monocytogenes είναι ανθεκτικοί.
(β) Gram-negative οργανισμοί:
Hemophilus - influenzae (συμπεριλαμβανομένων των ampicillin-ανθεκτικών πιέσεων), parainfluenzae Haemophilus, meningitidis διπλόκοκκου του Neisser, βλεννόρροιες διπλόκοκκου του Neisser (συμπεριλαμβανομένων των penicillin-resistant πιέσεων), Escherichia coli, Klebsiella SP **, εντεροβακτήριο sp*, Serratia marcescens, Citrobacter SP., Proteus mirabilis, indole-θετικά Proteus (συμπεριλαμβανομένου του morganii Morganella), σαλμονέλες SP., Shigella SP., pestis Yersinia και treponema - pallidum (στα ζωικά πειράματα).
*Some απομονώνει αυτών των ειδών είναι ανθεκτικό στο ceftriaxone, λόγω της παραγωγής των chromosomally κωδικοποιημένων βήτα-lactamases.
** Μερικοί απομονώνουν αυτών των ειδών οφείλονται ανθεκτικός στην παραγωγή του εκτεταμένου μεσολαβημένου πλασμίδιο βήτα-lactamase φάσματος.
(γ) οργανισμοί που είναι μόνο μερικώς ευαίσθητοι στο ceftriaxone τεχνητό. Epidermidis σταφυλοκόκκων, pseudomonas-$l*aeruginosa, ακινετοψακτήριο SP. και Bacteroides SP. Το Ceftriaxone είναι σταθερό σε σχέση με την πλειοψηφία των βήτα-lactamases.
Οι ακόλουθοι οργανισμοί είναι ανθεκτικοί:
Urealyticum Ureaplasma, Mycoplasma SP., μυκητοβακτήριο SP., μύκητες.
Είναι ουσιαστικό να σημειωθεί ότι τα συνιστώμενα μέσα (ελεύθερα από την ανασταλτικά θυμιδίνη και το thymine ουσιών ειδικά) και μέθοδοι πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την ικανοποιητική δοκιμή ευαισθησίας.

Φαρμακοκινητικές
Η μέγιστη συγκέντρωση πλάσματος μετά από μια ενιαία IM δόση 1,0 γ είναι περίπου 81 mg/$l*l και επιτυγχάνεται σε 2-3 ώρες μετά από τη δόση. Η περιοχή κάτω από τη συγκέντρωση-χρονική καμπύλη πλάσματος μετά από IM διοίκηση είναι ισοδύναμη με αυτήν μετά από IV διοίκηση μιας ισοδύναμης δόσης, που δείχνει τη βιολογική διαθεσιμότητα 100% του ενδομυϊκά χορηγημένου ceftriaxone.
Στην ενδοφλέβια χορήγηση, το ceftriaxone διασκορπίζει στο ρευστό ιστού, πού-εάν δίνεται στη συνιστώμενη δόση που οι σειρά-βακτηριοκτόνες συγκεντρώσεις που διαρκούν 24 ώρες μπορούν να διατηρηθούν. Το Ceftriaxone είναι ανατρεπτικά συνδεδεμένο στη λευκωματίνη, και οι μειώσεις συνδέσεων με την αύξηση στη συγκέντρωση π.χ. από 95% που δεσμεύει στις συγκεντρώσεις πλάσματος του <100> όγκου της διανομής του ceftriaxone είναι 7-12 Λ. Μετά από μια δόση 1-2 γ, οι συγκεντρώσεις επάνω από τις ελάχιστες ανασταλτικές συγκεντρώσεις των περισσότερων παθογόνων αρμόδιων για τη μόλυνση ανιχνεύονται για περισσότερο από 24 ώρες στους ακόλουθα ιστούς ή τα ρευστά σωμάτων: πνεύμονας, καρδιά, χολικό κομμάτι/συκώτι, αμυγδαλή, μέσο αυτί και ρινικό mucosa, κόκκαλο και εγκεφαλικά, πλευρικά, prostatic και αρθρικά ρευστά.
Στον υγιή, νέο ενήλικο προσφέρεται εθελοντικά τη συνολική εκκαθάριση πλάσματος είναι 10-22 mL/min. Η νεφρική εκκαθάριση είναι 5-12 mL/min. 50-60% του ceftriaxone εκκρίνεται αμετάβλητος στα ούρα, ενώ 40-50% εκκρίνεται αμετάβλητος στη χολή. Η ημιζωή αποβολών στους ενηλίκους είναι περίπου οκτώ ώρες.
Η ουσία αδρανοποιείται κατά ένα μεγάλο μέρος στα περιττώματα λόγω του μεταβολισμού από την εντερική χλωρίδα.
Η μέση ημιζωή αποβολών πλάσματος είναι 8 ώρες στους υγιείς, νέους ενήλικους εθελοντές. Στα νεογνά, η ουρική αποκατάσταση αποτελεί για 70% της δόσης. Στα νήπια ηλικίας λιγότερο από οκτώ ημέρες και στα ηλικιωμένα πρόσωπα ηλικίας πάνω από 75 έτη, η μέση ημιζωή αποβολών είναι συνήθως 2-3 φορές αυτήν στη νέα ενήλικη ομάδα.
Στους ασθενείς με τη νεφρική ή ηπατική δυσλειτουργία, τις φαρμακοκινητικές του ceftriaxone μόνο ελάχιστα αλλάζουν και η ημιζωή αποβολών μόνο ελαφρώς αυξάνεται. Εάν η λειτουργία νεφρών είναι μόνο εξασθενισμένη, η χολική αποβολή του ceftriaxone αυξάνεται εάν η λειτουργία συκωτιού είναι μόνο εξασθενισμένη, η νεφρική αποβολή αυξάνεται.
Στους ασθενείς μηνιγγίτιδας, η διοίκηση 50 mg ανά κλ bodymass οδηγεί μέσα σε 2-24 ώρες στις νωτιαίες ρευστές συγκεντρώσεις cerebro αρκετούς χρόνους υψηλότερους από τις ελάχιστες τεχνητές ανασταλτικές συγκεντρώσεις που απαιτούνται για τους πιό κοινούς αιτιολογικούς οργανισμούς της μηνιγγίτιδας.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ:
Μολύνσεις που προκαλούνται από τα παθογόνα ευαίσθητα στο ceftriaxone όπως

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ
Αλλεργία στις κεφαλοσπορίνες. Στους ασθενείς υπερευαίσθητους στην πενικιλίνη, η δυνατότητα των αλλεργικών διαγώνιων αντιδράσεων πρέπει να σημειώσει. (δείτε τις προειδοποιήσεις)
Εγκυμοσύνη και γαλακτοπαραγωγή
Η ασφάλεια στην ανθρώπινη εγκυμοσύνη δεν έχει καθιερωθεί. Δεδομένου ότι το ceftriaxone εκκρίνεται στο μητρικό γάλα στις χαμηλές συγκεντρώσεις, η προσοχή ενθαρρύνεται στην περιποίηση των μητέρων.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ:
Προτού να καθιερωθεί η θεραπεία με Ceftriaxone, η προσεκτική έρευνα πρέπει να γίνει για να καθορίσει εάν ο ασθενής είχε τις προηγούμενες αντιδράσεις υπερευαισθησίας στις κεφαλοσπορίνες, τις πενικιλίνες ή άλλα φάρμακα. Περίπου 10% των πενικιλίνη-ευαίσθητων ασθενών μπορεί επίσης να είναι αλλεργικό στις κεφαλοσπορίνες αν και η αληθινή επίπτωση είναι αβέβαιη. Η μεγάλη προσοχή πρέπει να ληφθεί εάν Ceftriaxone πρόκειται να δοθεί σε τέτοιους ασθενείς.

ΔΟΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ:
Τυποποιημένη δόση
Ενήλικοι και παιδιά άνω των δώδεκα: ceftriaxone 1-2g μιά φορά καθημερινό (κάθε 24 ώρες).
Στις βαριάς μορφής μολύνσεις και σε περιπτώσεις στις οποίες τα παθογόνα είναι μόνο συγκρατημένα ευαίσθητα στο ceftriaxone, η καθημερινή δόση μπορεί να αυξηθεί σε 4 γ διεξαχθε'ντα καθημερινά.
Τα νήπια και τα μικρά παιδιά μπορούν να λάβουν από 20-80 mg ανά σώμα-μάζα κλ καθημερινά ανάλογα με τη δριμύτητα της μόλυνσης, συνήθως 12-24 ωριαίο.
Σε περιπτώσεις πρόωρων μωρών, η καθημερινή δόση δεν πρέπει να υπερβεί 50 mg ανά μάζα σωμάτων κλ εξ αιτίας της ανωριμότητας των ενζυμικών συστημάτων του νηπίου.
Ηλικιωμένοι ασθενείς: Οι δόσεις που συστήνονται για τους ενηλίκους δεν απαιτούν καμία τροποποίηση στην περίπτωση των γηριατρικών ασθενών.
Διάρκεια της θεραπείας: Η διάρκεια της θεραπείας ποικίλλει σύμφωνα με την πορεία της ασθένειας. Η διοίκηση του ceftriaxone πρέπει να συνεχιστεί για ένα ελάχιστο 48 έως 72 ωρών αφότου ο ασθενής έχει γίνει απύρετος ή τα στοιχεία της βακτηριακής εξόντωσης έχουν λήφθουν.
Ειδικές οδηγίες δόσης: Μηνιγγίτιδα: Στη βακτηριακή μηνιγγίτιδα στα νεογνά και τα παιδιά, η επεξεργασία αρχίζει με τις δόσεις 100 mg ανά κλ (για να μην υπερβεί 4 γ) μιά φορά καθημερινά. Μόλις ο αιτιολογικός οργανισμός προσδιοριστεί και η ευαισθησία της καθορισμένος, η δόση μπορεί να μειωθεί αναλόγως.
Βλεννόρροια: Για την επεξεργασία της βλεννόρροιας (penicillinase-παραγωγή και μη-penicillinase παράγοντας τις πιέσεις), μια ενιαία IM δόση του ceftriaxone 250 mg συστήνεται.
Προφύλαξη Perioperative: Μια ενιαία δόση 1-2 γ 30-90 λεπτά πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Στην ορθοκολιτική χειρουργική επέμβαση, η ταυτόχρονη (αλλά χωριστή) διοίκηση του ceftriaxone με ένα nitroimidazole 5, π.χ. ornidazole, έχει αποδειχθεί αποτελεσματική.
Εξασθενισμένη νεφρική και ηπατική λειτουργία: Στους ασθενείς με την εξασθενισμένη νεφρική λειτουργία, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να μειωθεί η δόση ότι η ηπατική λειτουργία είναι άθικτη.
Σε περίπτωση αυστηρής νεφρικής αποτυχίας (η εκκαθάριση κρεατινίνης <10> σε περιπτώσεις συνακόλουθης αυστηρής νεφρικής και ηπατικής δυσλειτουργίας, οι συγκεντρώσεις πλάσματος του ceftriaxone πρέπει να καθοριστεί σε τακτά χρονικά διαστήματα. Στους ασθενείς που υποβάλλονται στη διάλυση καμία πρόσθετη συμπληρωματική χορήγηση της δόσης δεν απαιτείται μετά από τη διάλυση. Οι συγκεντρώσεις ορών πρέπει να ελεγχθούν, εντούτοις, για να καθορίσουν εάν οι ρυθμίσεις δόσης είναι απαραίτητες, δεδομένου ότι το ποσοστό αποβολών σε αυτούς τους ασθενείς μπορεί να μειωθεί.
Ενδομυϊκή έγχυση
Για IM έγχυση, Ceftriaxone 250 πρέπει να διαλυθεί σε 2 μιλ. και Ceftriaxone 1 γ σε 3,5 μιλ. του νερού για την έγχυση. Το Ceftriaxone που διαλύεται σε μια λύση λιδοκαΐνης 1% μπορεί να μειώσει τον πόνο επί του τόπου της έγχυσης. Το Ceftriaxone πρέπει να εγχθεί σύμφωνα με το σώμα ενός σχετικά μεγάλου μυός. Συνιστάται όχι περισσότερο από 1 γ να εγχέεται και στις δύο πλευρές. Η ανασύνθεση με τη λιδοκαΐνη 1% (χωρίς αδρεναλίνη) δεν έχει καμία επίδραση στην απορρόφηση ή την αποβολή Ceftriaxone. Η λύση λιδοκαΐνης δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπιστεί ενδοφλεβίως.
Ενδοφλέβια έγχυση
Για IV έγχυση, Ceftriaxone 250 διαλύεται σε 5 μιλ. νερού για την έγχυση και Ceftriaxone 1 γ που διαλύεται σε 10 μιλ. νερού για την έγχυση. Στην ενδοφλέβια χορήγηση πρέπει να δοθούν πάνω από δύο έως τέσσερα λεπτά.
Ενδοφλέβια έγχυση
Η έγχυση πρέπει να δοθεί για μία περίοδο τουλάχιστον 30 λεπτών. Για IV έγχυση, 2 γ Ceftriaxone διαλύονται σε περίπου 40 μιλ. του αποστειρωμένου νερού για την έγχυση.
Οι λύσεις Ceftriaxone δεν πρέπει να αναμιχθούν με ή piggybacked στις λύσεις που περιέχουν άλλα αντιμικροβιακά φάρμακα ή diluent στις λύσεις εκτός από εκείνους που απαριθμούνται ανωτέρω, εξ αιτίας του πιθανού ασυμβιβάστου.
Ασυμβίβαστα: Το Ceftriaxone δεν πρέπει να προστεθεί στις λύσεις που περιέχουν το ασβέστιο όπως η λύση Hartmann και η λύση κωδωνοκρουστών. Το Ceftriaxone είναι ασυμβίβαστο με το amsacrine, vancomycin και fluconazole και aminoglycosides.

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Παρενέργειες
 Συστημικός:
Γαστροεντερικές καταγγελίες: Χαλαρά σκαμνιά/διάρροια, ναυτία, εμετός, στοματίτιδα, γλωσσίτιδα.
Αιματολογικές αλλαγές: Eosinophilia, haematoma ή αιμορραγία, θρομβοκυτοπενία, ουδετεροπενία, λευκοπενία, granulocytopenia και αιμολυτική αναιμία.
Απομονωμένες περιπτώσεις του agranulocytosis (<500> το εξάνθημα, αλλεργική δερματίτιδα, κνησμός, κνίδωση, οίδημα, ερύθημα multiforme μπορεί να εμφανιστεί.
Άλλες παρενέργειες περιλαμβάνουν τους πονοκέφαλους και τον ίλιγγο, την αύξηση στα ένζυμα συκωτιού, oliguria, την αύξηση στην κρεατινίνη ορών, mycosis του γεννητικού κομματιού, τον πυρετό, να τρέμουν και τις αναφυλακτικές ή αναφυλακτοειδείς αντιδράσεις.
Το Nephrotoxicity έχει αναφερθεί. Οξύ διάμεσο nephritis είναι επίσης μια δυνατότητα ως εκδήλωση της υπερευαισθησίας.
Ο αναφυλακτικός κλονισμός μπορεί να εμφανιστεί: Ο αναφυλακτικός κλονισμός απαιτεί τα άμεσα αντίθετα μέτρα.
Η οξεία νεφρική σωληνοειδής νέκρωση έχει ακολουθήσει την υπερβολική δόση και έχει συνδεθεί επίσης με τη χρήση Ceftriaxone στους παλαιότερους ασθενείς ή εκείνοι με την προϋπάρχουσα νεφρική εξασθένιση, ή με τη συνακόλουθη διοίκηση των νεφροτοξικών πρακτόρων όπως τα aminoglycosides.

Η ηπατίτιδα και ο cholestatic ίκτερος έχουν εμφανιστεί λιγότερο συχνά.
Η παρατεταμένη χρήση μπορεί να οδηγήσει overgrowth των μη-ευαίσθητων οργανισμών.
Η κολίτιδα Pseudomembranous έχει αναφερθεί με Ceftriaxone. Επομένως, είναι σημαντικό να εξεταστεί αυτή η διάγνωση στους ασθενείς που παρουσιάζουν με τη διάρροια επόμενη στη διοίκηση Ceftriaxone. Το Superinfections με τους μη-ευαίσθητους μικροοργανισμούς μπορεί να εμφανιστεί.
Τοπικός
 Οι εμπρηστικές αντιδράσεις στον τοίχο φλεβών μπορούν να εμφανιστούν μετά από IV διοίκηση. Αυτοί μπορούν να ελαχιστοποιηθούν από την αργή (2-4 λεπτά) έγχυση Ceftriaxone.
Η ενδομυϊκή έγχυση χωρίς λύση λιδοκαΐνης είναι επίπονη.
Οι σκιές που έχουν μπερδευτεί με τις πέτρες αμυχής έχουν ανιχνευθεί από τα sonograms της χοληδόχου κύστης, συνήθως μετά από υψηλότερο από την τυποποιημένη συνιστώμενη δόση.
Αυτές οι σκιές είναι, εντούτοις, ιζήματα του ceftriaxone ασβεστίου που εξαφανίζονται στην ολοκλήρωση ή την αναστολή της θεραπείας ceftriaxone.
Σε λιγότερο συχνές περιπτώσεις, αυτά τα συμπεράσματα έχουν συνδεθεί με τα συμπτώματα. Σε συμπτωματικές περιπτώσεις, η συντηρητική μη-χειρουργική διαχείριση συστήνεται. Η αναστολή της επεξεργασίας Ceftriaxone σε συμπτωματικές περιπτώσεις πρέπει να είναι κατά την κρίση του νοσοκομειακού γιατρού.
Οι μελέτες έχουν δείξει ότι Ceftriaxone, μπορεί να μετατοπίσει bilirubin από τη λευκωματίνη ορών. Η προσοχή πρέπει να ασκηθεί κατά την εξέταση της επεξεργασίας Ceftriaxone στα hyperbilirubinemic νεογνά. Το Ceftriaxone δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί στα νεογνά (ειδικά prematures) σε κίνδυνο της ανάπτυξης bilirubin της εγκεφαλοπάθειας.
Κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης επεξεργασίας το σχεδιάγραμμα αίματος πρέπει να ελεγχθεί σε τακτά χρονικά διαστήματα
Η νεφρική και haemotological θέση πρέπει να ελεγχθεί ειδικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας παρατεταμένων και υψηλών δόσεων.
Αλληλεπιδράσεις:
Καμία εξασθένιση της νεφρικής λειτουργίας δεν έχει παρατηρηθεί μετά από την ταυτόχρονη διοίκηση των μεγάλων δόσεων Ceftriaxone και του ισχυρού diuretics (π.χ. furosemide). Δεν υπάρχουν κανένα στοιχείο ότι Ceftriaxone αυξάνει τη νεφρική τοξικότητα των aminoglycosides. Κανένα αποτέλεσμα παρόμοιο με αυτό του disulfiram δεν έχει καταδειχθεί μετά από τη χορήγηση του οινοπνεύματος με Ceftriaxone.
Το Ceftriaxone δεν περιέχει μια ν-μεθυλική μερίδα που συνδέεται με τα πιθανά προβλήματα αδιαλλαξίας και αιμορραγίας αιθανόλης. Την αποβολή Ceftriaxone από το probenecid δεν αλλάζει.
Σε μια τεχνητή μελέτη τα ανταγωνιστικά αποτελέσματα έχουν παρατηρηθεί με το συνδυασμό chloramphenicol και Ceftriaxone.
Μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός μεταξύ Ceftriaxone και των βακτηριοστατικών αντιβακτηριακών πρακτόρων. Το Ceftriaxone μπορεί να παρεμποδίσει τη μέθοδο Jaffe τις συγκεντρώσεις κρεατινίνης και μπορεί να παραγάγει ψευδώς τις υψηλές αξίες αυτό πρέπει να σημειώσει κατά τη μέτρηση της νεφρικής λειτουργίας.
Στους ασθενείς που θεραπεύονται με το ceftriaxone η δοκιμή του Coombs μπορεί να γίνει ψευδοθετική. Το Ceftriaxone μπορεί να οδηγήσει στις ψευδοθετικές δοκιμές για τη γαλακτοζαιμία.
Επιπλέον, οι nonenzymatic μέθοδοι για τον προσδιορισμό γλυκόζης στα ούρα μπορούν να δώσουν τα ψευδοθετικά αποτελέσματα. Για το λόγο αυτό ο προσδιορισμός γλυκόζης ούρων κατά τη διάρκεια της θεραπείας με Ceftriaxone πρέπει να γίνει enzymatically.

ΓΝΩΣΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗΣ ΔΌΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ
 Στην περίπτωση της υπερβολικής δόσης, η συγκέντρωση πλάσματος δεν θα μειωνόταν από την αιμοδιάλυση ή την περιτοναϊκή διάλυση. Η επεξεργασία είναι ενθαρρυντική και συμπτωματική.

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ:
Το λευκό στην κιτρινωπή πορτοκαλιά, κρυστάλλινη σκόνη σε 15 μιλ. καθαρίζει τον τύπο Ι, φορμαρισμένα φιαλίδια γυαλιού USP με το μπλε κτύπημα-από τις σφραγίδες.
Στο σύνταγμα ένας χλωμός - κίτρινος στην κοκκινωπή πορτοκαλιά σαφή λύση λαμβάνεται.
 
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Ceftriaxone 1g: Χαρτοκιβώτια που περιέχουν 1 σαφή τύπο Ι γυαλιού USP φιαλίδιο.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ
Κατάστημα κάτω από 25°C, που προστατεύεται από το φως και την υγρασία. Μην παγώστε.
Ανασυγκροτημένη λύση που αποθηκεύεται στα αρχικά φιαλίδια.
ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΙΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.